Αναπόσπαστο τμήμα κάποτε της δυναστείας των Χμερ, που διοικούσε το μεγαλύτερο μέρος της Νοτιοανατολικής Ασίας, η Καμπότζη, εκτός από την εκπληκτική
τροπική της φύση με τις ζούγκλες και τα δάση, τις βελούδινες παραλίες και τους καταρράκτες, μπορεί να υπερηφανευτεί για την ιστορία και τον πολιτισμό της, ηχηρό «τεκμήριο» των οποίων είναι αναμφισβήτητα ο αρχαιολογικός χώρος της Άνγκορ (Angkor), ο
μεγαλύτερος ανοιχτός αρχαιολογικός χώρος της Ασίας.
Οι μεγάλες πόλεις της χώρας, όπως η πρωτεύουσα Πνομ Πεν (Phnom Penh) και η Σιέμ Ρεπ (Siem Reap), το μέχρι πρότινος μικρό και ασήμαντο χωριό δίπλα από τους ναούς του Άνγκορ, σπεύδουν να ανταποκριθούν στην αναπτυσσόμενη τουριστική βιομηχανία προσπαθώντας
ταυτόχρονα να διατηρήσουν την ταυτότητα τους.
Οι ομορφιές της δεν εξαντλούνται στα συναρπαστικά συμπλέγματα Άνγκορ Βατ (Angkor Wat) και Άνγκορ Τομ (Angkor Thom), ούτε στη εντυπωσιακή πρωτεύουσα. Οι παραλίες της Kαμπότ (Kampot) στον νότο, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις φημισμένες της γειτονικής
Ταϊλάνδης, ενώ τα νησάκια Κο τα Κιεβ (Κoh Ta Kiev), Κο Ρονγκ (Koh Rong) και Κο Τμέι (Koh Thmei) διαθέτουν σπάνια, εξωτική και παρθένα ομορφιά.
Τα 7 μεγάλα Εθνικά Πάρκα που καλύπτουν τα 2/7 της συνολικής της έκτασης της Καμπότζης, φιλοξενούν μερικά από τα σπανιότερα είδη χλωρίδας και πανίδας, όπως τα δελφίνια του ποταμού Μεκόνγκ. Στην «άγρια» επαρχεία Moντουλκίρι (Mondulkiri), στα ανατολικά της
χώρας, δεν θα συναντήσετε ούτε ειδυλλιακούς ορυζώνες ούτε φοίνικες, αλλά την σκληροτράχηλη φυλή Bunong με τους ευγενικούς ελέφαντες τους, και ένα μεγάλο πληθυσμός αγρίων ζώων, που κάνει την περιοχή μοναδική.
Και είναι φυσικά ο μαγευτικοί ναοί της πόλης Άνγκορ (Angkor), αυτοί που «ανακαλύφθηκαν» ξανά το 1860, αφού η ζούγκλα τους έριξε στην λήθη μετά την καταστροφή της πόλης το 1430 σαν να ήθελε να τους προστατέψει από μεγαλύτερες καταστροφές. Σήμερα συγκλονίστηκα εντυπωσιακοί
μας δίνουν ένα μέρος μόνο του μεγαλείου της τεράστιας αυτοκρατορίας των Χμερ με την ζούγκλα να προσπαθεί και πάλι να τους διεκδικήσει.
Η Καμπότζη διαθέτει μια ιστορία αρχαία και σύγχρονη, που την βλέπεις ακόμα ζωντανή στα μάτια όσων επέζησαν από την γενοκτονία του Κόκκινων Χμερ και του Pol Pot και την διαβάζεις συγκλονισμένος στα Killing Fields. Ο λαός της όμως, παρά τα δεινά του, δίνει
με χαμόγελο την φιλοξενία και την φιλία του και αυτό κάνει αυτήν την γοητευτική χώρα ακαταμάχητη.
